De tijd vliegt

Selamat Pagi,

Inmiddels al weer meer dan 2 maandjes in Bali, de tijd vliegt. Het eerste weekje van twee weekjes vakantie is al weer bijna voorbij. Ik had begin deze week al een blog willen schrijven, maar dat was er een beetje bij in geschoten. Dus met een beetje vertraging is die er dan. Al weer veel gedaan de laatste tijd, maar ook nog zo veel dat we willen doen, 5 maanden klinkt heel lang, eigenlijk is het zo om. 

Een tijdje terug alweer zijn we met een bootje het water op gegaan om dolfijnen te spotten. Dat is hier in Lovina een hele happening en om de zoveel meter wordt je ook aangesproken om mee te gaan. 's Ochtends om 6 uur stapten we, Nicole en ik en Anke en Sanne, 2 meiden van Windesheim die hier in Singaraja wonen, in een bootje, net als vele andere. Want als je hier het water op gaat zo 's ochtends vroeg ben je echt niet de enige, heel veel bootjes bij elkaar liggen dan te wachten tot er een dolfijn wordt gezien en dan gaan alle bootjes er achteraan om een zo mooi mogelijk foto te kunnen maken. Echt gekkenwerk eigenlijk en meer dolfijnen jagen dan kijken. Gelukkig gingen we naar een tijdje een stukje verder het water op, waar maar een paar bootjes lagen en ook heel veel dolfijnen waren. Wel heel gaaf, zo duiken er weer een paar dolfijnen op en zo zijn ze ook weer weg, super om daar tussen te kunnen varen. 

Ook de warm water bron in de buurt moest er eens aan geloven, we zitten er zo dicht bij, dan kun je die niet laten zitten haha. Het is een heilige bron met behoorlijk warm water. Er komen met name veel lokale mensen in hun vrije tijd om daar te zwemmen, maar ook veel toeristen brengen een bezoekje. Het is niet heel groot, maar wel leuk om een keertje geweest te zijn. Het water is niet echt schoon en na een tijdje in het water is je bikini wel een beetje bruin, bij de lokale mensen valt het niet op, maar zeker als je geen kleurtje hebt dan zie je er heel vies uit. 

Het proeven van lokale en vreemde dingen houdt ook nog steeds niet op haha. Het een lekkerder dan het ander, maar toch leuk om veel dingen te kunnen en mogen proeven. Veel lokale mensen zijn helemaal weg van Babi Guling, ik iets minder. Het is een rijstgerecht met allemaal verschillende stukjes vlees van een varken. Van veel stukjes kan ik niet echt maken wat ik precies aan het eten ben, wat op zich niet heel erg is, maar als je zelf gaat bedenken wat het allemaal is, dan is het toch iets minder smakelijk. Ook zijn ze weg van Bakso, een soepje met kipballetjes. Aan het soepje zelf zit weinig tot geen smaak, maar dan wordt er sambal, chilisaus en ketjap in gegooid om het smaak te geven. De balletje hebben een beetje een vreemde structuur waardoor je niet echt het idee hebt dat je vlees/kip aan het eten bent. Bakso is niet smerig, best wel okee, maar ik vind het zeker niet zo geweldig als ze het hier vinden haha. Als toetje na de Bakso kregen we Laklak een groen cakeje gemaakt van rijst met kokos en palmsuiker. Hij was lekker, wel behoorlijk zoet en de groene kleur maakt het wel een beetje chemisch, het is dat hier veel toetjes fel groene of roze kleuren hebben waardoor je er inmiddels wel aan gewend bent. 

​We zijn ook weer een weekendje weg geweest, dit keer naar Ubud. De reden was dat we ons paspoort af moesten geven voor verlenging, maar we hebben er een heerlijk weekendje weg van gemaakt. Het voelt toch wel meer nog als vakantie als je daadwerkelijk weg bent, dan een weekendje vanuit huis leuke dingen doen. 

In Ubud stond het Monkey Forest nog op ons to do lijstje en als je er dan toch bent, dan kun je er maar beter een bezoekje aan brengen. Het Monkey Forest is een groot bos waar zo'n 678 apen in verschillende groepen leven. Groot, klein, jong, oud, alles was er te vinden. Aan het begin kun je bananen kopen en daar zitten dan meteen heel veel apen waardoor er leuke taferelen te zien zijn. Ze springen dan zo op je schouder, of als ze in de gaten hebben waar je de bananen verstopt hebt, dan proberen ze die te stelen en daar doen ze heel veel moeite voor. En als je dan als aap eenmaal je banaantje te pakken hebt, moet je ook weer oppassen, want iedere aap wil die banaan natuurlijk, en voor je het weet ben je als aap je zojuist veroverde banaantje weer kwijt. Het grappige is ook wel dat ze dondergoed in de gaten hebben waar ze mee bezig zijn. Een aapje wilde mijn tas openmaken (daar zijn ze heel goed in) en op een afstandje stond een verzorger te kijken en het aapje keek elke keer naar de verzorger. En als de verzorger dan keek, ging het aapje een stukje achteruit, maar draaide verzorger zich weer om, dan probeerde het aapje weer mijn tas open te maken. Wel heel grappig om te zien hoe slim deze beestje zijn. 

In dat zelfde weekend hebben we ook een bezoekje gebracht aan de Best to Buddha winkel, de namaak variant van Buddha to Buddha. Een heel afgelegen huis, waar je helemaal niet verwacht dat er een fabriek en winkel midden in een 'woonwijk' zitten. Via een pad kwam je bij het huis en kon je je scooter parkeren en dan werd je meegenomen naar achteren via smalle paadjes de winkel in. Een winkel zonder ramen en achter een grote houten deur. Deze sieraden kun je voor ongeveer 1/3e van de Buddha to Buddha sieraden krijgen en als je meerdere dingen koopt, dan kunnen ze nog weer een mooier prijsje voor je maken.

​In Lovina gebeurt over het algemeen niet zoveel, tot die ene zaterdag avond toen we in een barretje zaten en er opeens 4 brandweerwagens voorbij kwamen rijden, heen en weer. Vervolgens viel ook nog de stroom uit en was het overal pikkedonker. Wat bleek, een eindje verderop was er brand in een Warung en ze moesten het water om te blussen ergens anders halen, waardoor ze telkens heen en weer aan het rijden waren. 

Bali blijft een oneindige hoeveelheid watervallen hebben en die hebben we nog lang niet allemaal bezocht. Een daar van is de Sekumpul waterval en ze zeggen dat als je deze gezien hebt, de Gitgit niets meer is. Dus ik was wel benieuwd. Het was een behoorlijk stuk lopen, een heel aantal traptreden, een stukje het water door banjeren, en slippers verliezen, maar dat was het allemaal zeker waard. Wat is deze waterval mooi, echt heel gaaf. Mooier dan al die andere die ik allemaal gezien heb. Vanaf een afstandje is hij heel mooi, maar naarmate je dichterbij komt is hij eigenlijk nog mooier. 

De eerste echte tropische regenbui is inmiddels ook gevallen en het heeft al iets meer geregend dan het de afgelopen tijd heeft gedaan, dus het regenseizoen zit er ook wel aan te komen. Gelukkig zijn het korte maar hevige buien waardoor het na een bui maar eventjes afgekoeld is en al snel weer heel warm en benauwd. Zo'n 5 minuten na een bui kun je al bijna niet meer zien dat het geregend heeft, zo snel droogt alles hier op. Vanaf ons balkon was de regenbui wel een plaatje: als je naar links keek begon het alweer een beetje op te klaren, recht vooruit was het behoorlijk donker en naar rechts was het zo mistig/bewolkt/regenachtig dat je de bergen niet eens meer zag. Bij ons was het op dat moment droog, maar in de verte kon je de regen horen vallen, dat was wel indrukwekkend!

​Binnen een week hebben we ook twee ceremonies meegemaakt. Ceremonies zijn hier een groot deel van het leven, waar ook een heel groot deel van het geld heen gaat. Het was wel echt heel tof en indrukwekkend om daarbij aanwezig te mogen zijn. Het is wel heel lastig om te volgen wat ze nu allemaal precies doen en waar ze nu allemaal mee bezig zijn, maar het is zeker leuk om een keertje meegemaakt te hebben. Ik was uitgenodigd voor een 3 maanden ceremonie. Dat is het moment waarop het baby'tje volledig op aarde geland is en de geest en het lichaam samenkomen, op dit moment krijg het kindje ook zijn/haar naam. Wij hebben het officiële doopritueel en het bezoek aan de tempel mee mogen maken. Naast de 3 maanden ceremonie zijn we ook bij een ceremonie van Galungan geweest. Over deze feestdag zal ik de volgende keer wel iets meer vertellen. ​

Deze keer even een korte update, de volgende keer zal ik jullie ook nog iets vertellen over de traditionele markt en de kookcursus die ik gevolgd heb en over mijn twee weken vakantie samen met Dagmar en Roy (zij zijn inmiddels ook op Bali), waarvan er dus alweer eentje bijna om is. We vertrekken zo richting de Batur om deze morgenochtend vroeg te gaan beklimmen. Daarna reizen we door naar Ubud en de Gili eilanden. 

Sampai Jumpa!